Reflecties

Onderwijsvisie                                                                                                        (eerste 2 weken)

Ondertussen zitten de eerste twee weken er al bijna op. Omdat het 'midterm break' is hebben ze hier een lang weekend. De eerste dagen op Southern Cross Schools zijn me goed bevallen. Vriendelijke, behulpzame en betrokken mensen zorgen ervoor dat ik me als snel op mijn gemak voel in deze nieuwe omgeving. Dat de school een eigen visie heeft wordt snel duidelijk. Ze willen meer zijn dan een school. Het gedrag van de leerlingen en hoe ze met elkaar (en ook met leerkrachten) omgaan, verklapt dat de visie in de praktijk wordt gebracht. De studenten zijn vrij, de sfeer is relaxed. Er hangt een soort familiesfeer zou je kunnen zeggen. Mooi om te zien en al helemaal om er de komende weken onderdeel van te mogen zijn.

Naast deze visie, (die mij persoonlijk wel aanspreekt), heb ik ook al een aantal verschillen in de visie op het onderwijs in het algemeen ondervonden. De manier waarop lessen worden benaderd, voorbereidt en gegeven komen zeker niet altijd overeen met hoe wij het als studenten leren op hogeschool PXL. Flexibel zijn is een eigenschap die goed van pas komt als je hier les geeft. Inspelen op wisselende omstandigheden waardoor lessen opeens niet, opeens wel, of in een andere context doorgaan vraagt om een flexibele instelling. Mijn mentor past zich makkelijk aan en ik doe mijn best om dat ook te doen. In de praktijk lukt dat tot nu toe vrij aardig. We kunnen het goed vinden en het geven van lessen verloopt ook goed samen. Het samen lesgeven is iets wat tijdens mijn eerste week een vraag bij me oproept: hoe kan ik het integreren in de schoolcultuur hier combineren met (het behoud van) de schoolcultuur van PXL? Het integreren lukt in de praktijk prima, maar om administratief in orde te zijn voor mijn eigen school is het wat moeilijker. De keerzijde van een flexibele aanpak komt bovendrijven. Een les voorbereiden zonder een onderwerp is soms wat lastig. Na een gesprek met een lector van school, waarbij ik de verschillen kon uitleggen, kreeg ik een beter beeld over hoe ik verder kon met mijn stage en over hoe ik met dit verschil kan (en mag) omgaan. Persoonlijk hecht ik veel belang aan het kunnen aanpassen aan de situatie zoals deze hier is. Het was voor mij een van de redenen om naar het buitenland te gaan: het verschil ervaren in de visie en aanpak van onderwijs. Zoals gezegd gaf het gesprek duidelijkheid en ben ik ervan overtuigd dat ik de komende weken alleen nog maar beter mijn weg zal gaan vinden.

Tot zover een verschil in visie en schoolcultuur waar ik persoonlijk mee in aanraking ben gekomen tijdens de eerste dagen hier. De inhoud van de school (vakken, leerproces), toont op een aantal lakken ook verschillen met hoe het in België wordt vormgegeven. Zoals gezegd wil SCS meer zijn dan alleen een school. Het lessenpakket omvat dan ook zaken die 'buiten het klaslokaal vallen', om het zo maar even te zeggen. Er is, in vergelijking met België, meer aandacht voor zaken op persoonlijk en maatschappelijk gebied alsook op verschillende aspecten. Zo is de schoolsport hier in Zuid - Afrika veel grootser dan in België. Studenten zijn sportminded en krijgen vanuit school veel uren beweging. Ook zijn er regelmatig competities waarin scholen tegen elkaar strijden. Naast de sport is er ook aandacht voor zaken zoals tuinieren (bewust omgaan met de natuur), drumming en bush wandelingen (leren over inheemse flora en fauna en het respectvol omgaan hiermee). Voor mij zijn dit dingen die mij heel erg aanspreken. Het sluit aan bij zorg dragen voor elkaar, de natuur en ook voor een volgende generatie. Door dit te integreren in de school dragen ze bij aan aspecten die inderdaad verder gaan en meer zijn dan alleen maar school. Tijdens een gesprek met een leerkracht kwam ik te weten dat dit soort zaken in Zuid - Afrika niet gangbaar is op elke school. Zo laat SCS zien dat ze hun visie uitdragen en kinderen dingen bijbrengen die vak en school- overschrijdend zijn.

Kortom: een eerste week met veel indrukken. Aardige mensen ontmoet, de sfeer meegemaakt en verschillen in visie in cultuur mogen ervaren. Ik ben benieuwd wat de rest van de weken nog te bieden hebben.

Reflectie 2                                                                                                                    (week 3,4,5,6)

Na de eerste reflectie heb ik nog meer kunnen genieten van de stage in Zuid-Afrika. Schooltechnisch gezien meer duidelijkheid zorgde voor meer rust en dus kon ik er weer volop tegenaan. Op SCS heb ik veel mogen leren. Vooral in de manier van omgang naar de leerlingen toe, hoe er tegen de manier van lesgeven wordt aangekeken en om flexibel te zijn. Nu mijn stage vroegtijdig is afgebroken heb ik helaas eerder afscheid moeten nemen van mijn mentor. Het voelde als een team dat al lang samenwerkte, terwijl ik er nog maar kort was. Dat het zo voelde heeft mij goed gedaan en me op mijn gemak laten voelen. In mijn blog over visies kun je ook lezen op welke vlakken ik me heb kunnen ontwikkelen. In deze reflectie wil ik graag nog even algemeen afsluiten over hoe ik mijn stage ervaren heb. De ervaring bij Eco Children was een zeer grote meerwaarde. De verschillen zijn groter en dat leverde nog meer een buitenland gevoel op. De manier waarop er op die school wordt lesgegeven, de grote aantallen kinderen (120!) in één klas en de instelling van de mensen daar hebben mij een rijke ervaring opgeleverd. Lesgeven met weinig materiaal waarbij je zeer bewust keuzes maakt in welk materiaal je kan gebruiken zorgde nogmaals voor het besef dat zaken die we in België als vanzelfsprekend zien dit lang niet altijd zijn. Waterspelen kunnen niet omdat dit ethisch niet verantwoord is. De mensen daar hebben geen toegang toe voldoende (schoon) water en dus zijn zulke activiteiten uitgesloten. Zaken waar je in België bij een temperatuur van 35 graden niet over zou hoeven nadenken. Water genoeg. Hetzelfde voor andere materialen. Ze kunnen niet duur zijn of moeilijk verkrijgbaar. Het moest zo gedaan kunnen worden dat als de PXL-studenten weg zijn de leerkrachten het kunnen voortzetten. Hier bewust mee omgaan is een goede zaak en ik hoop dat ik dit in België (misschien op kleinere schaal), kan voortzetten. Ook hier kunnen we meer doen om afval her te gebruiken en in te zetten als (alternatief) materiaal voor (sport)activiteiten. Het hoeft niet altijd mooi en duur te zijn. Als het maar leuk is en de kinderen genieten. Dat dit gelukt is geeft voldoening en ik kijk er met veel plezier op terug.

Als algemeen besluit over zowel de stage bij SCS als bij Eco Children kan ik zeggen dat ik met veel tevredenheid terugkijk over wat ik heb mogen doen, heb gedaan, gezien beleefd en meegemaakt. Ik heb me mogen ontwikkelen op verschillende vlakken waarvan vooral de persoonlijke, open, vriendelijke manier van omgaan met elkaar me het meeste bij zal blijven. Dit heeft me zelf een welkom en goed gevoel gegeven vanaf het moment dat ik daar aankwam en het was mooi om in deze cultuur te mogen meegaan voor de tijd die ik in het land was. Verder heb ik me als leerkracht kunnen ontwikkelen en heb ik ook dingen kunnen toevoegen aan de manier van lesgeven in Zuid-Afrika. Een klein stukje van de Belgische onderwijsvisie laat ik daar achter, een klein stukje van de Zuid-Afrikaanse neem ik mee...

Voor nu op naar de toekomst en alles wat deze met zich meebrengt, ik ben benieuwd!