Ready, set... go!
De eerste dag na onze aankomst gaan we eerst het dorp in om boodschappen te doen. Leuk om in de lokale supermarkt rond te lopen. Vanavond gaan we spaghetti koken, maar naast deze benodigdheden halen we ook allerlei andere spullen die we nodig gaan hebben. Zo maken we de lodge een beetje meer eigen en ook meer bewoonbaar. In de middag gaan we, na te hebben geluncht, rondrijden in het park waar onze lodge ligt. We rijden met de auto over de onverharde wegen en hebben zo een eigen 'mini safari'. Hartstikke leuk om te doen! Zeker als we na een tijdje (na het zien van heel veel impala's en stekelvarkens), giraffes en zebra's tegenkomen. Prachtig om deze beesten te zien! Bij terugkomst is het wachten tot de stroom weer functioneert. Omdat de regering een betalingsachterstand heeft met zijn energierekening (zie verderop voor meer uitleg) wordt als sanctie de stroom in het hele land een bepaalde periode per dag afgesloten.
De volgende dag gaan we weer een kijkje nemen in 'ons' park. We hebben nog meer geluk dan gisteren, want de giraffen en zebra's lopen op nog geen acht meter van de auto, geweldig!
Echt van start
Vandaag is het tijd om kennis te gaan maken met the Southern Cross School en NGO Eco Children. Samen met Dorien, Lise en Marite ontmoet ik de mensen die daar werkzaam zijn en krijgen we de scholen te zien. SCS is gelegen in een prachtige omgeving midden in 'de bush'. Wat een aardige en vriendelijke mensen! De eerste indruk is erg goed. Na kennis te hebben gemaakt bij SCS rijden we door naar NGO Eco Children. Ook hier ontmoeten we aardige mensen en gaan we op bezoek naar een van de scholen waar Eco Children mee samen werkt. Wij bezoeken de Makwetse school. Deze omgeving is heel anders dan de SCS. De school waar Eco Children mee samen werkt ligt in een community. Een ander verschil is dat SCS een privéschool is en dit een school van de overheid. De middelen zijn een stuk beperkter waardoor er een heleboel uitdagingen extra te vinden zijn. Zo zijn er klassen van wel 120 leerlingen! Wat een verschil met België waar een klas van 30 leerlingen al aan de hoge kant is. Het concept van Eco Children wordt in deze school uitgedragen en nageleefd. Op deze school zal ik samen met Dorien, Lise, Marite, Steven en ook Margaux en Kristien (die ook naar Zuid-Afrika komen), werken aan een sportproject voor alle leerlingen van de school. Mooi om deze plek al eens te hebben gezien. Op de terugweg rijden we terug via andere communities waar de omgeving er weer heel anders uitziet dan in Hoedspruit zelf. Het concept çommunity kent een eigen verhaal en manier van leven. De communities waar we doorheen rijden liggen in en rondom de plaats Acornhoek. In zekere zin kan het gezien worden als een soort autonome regio. Het hoofd van een community, Nduna genaamd, heeft het beslisrecht binnen deze community. De Nduna beslist bijvoorbeeld of er iemand in de community mag komen wonen en welk stuk grond hij of zij toegewezen krijgt. De overheid bemoeit zich hier niet/nauwelijks mee. Ook politie blijft soms liever uit de buurt. Conflicten en onenigheden worden onderling en/of zelfstandig opgelost. Dit leidt er soms toe dat er onredelijke en buiten proportionele straffen gehanteerd worden. Een heel verschil met hoe een overtreding van de wet in België wordt aangepakt. In plaats van politie en justitie die onderzoeken uitvoeren en zich nauw dienen te houden aan vooropgestelde procedures, komt de politie er in een community vaak niet eens aan te pas. Voor België een ondenkbare manier van samenleven, maar hier, in Zuid-Afrika een manier die functioneert voor de inwoners (waarmee ik niet wil insinueren dat de aanpak van een community altijd de juiste is). Dit maakt het echter wel extra interessant. Een goed voorbeeld om te ervaren dat sommige zaken die in België als onmogelijk zullen worden geacht, in een andere cultuur werken.
De volgende dagen begint mijn stage bij de Southern Cross School. Wat een aardige en vriendelijke mensen! Het geven van lessen hier kent duidelijke verschillen met hoe het er in België aan toe gaat. Hiermee doel ik voornamelijk op de visie en aanpak. Wisselende omstandigheden vragen om flexibiliteit. De kinderen zijn vriendelijk en de sfeer op de school is prettig. Het verschil in de visie van onderwijs (toegespitst op SCS), wordt al snel zichtbaar. Naar deze verschillen was ik op voorhand al nieuwsgierig en ik ben benieuwd wat de komende weken nog gaan brengen. Hier zal ik later zeker nog op terugkomen.
Weekend!
Vrijdagnamiddag komen Margaux en Kristien ook aan bij de lodge en is ons gezelschap compleet! We houden onze eerste braai (BBQ) en dat is meteen gezellig. Op zaterdag vind er een atletiekevenement plaats waar verschillende scholen tegen elkaar strijden op verschillende disciplines. Als LO leerkracht in opleiding een mooie kans om aan mee te helpen. Net aangekomen kom ik in gesprek met twee docenten van een school uit een andere streek. Zij spreken Afrikaans. Leuk om 10.000 km van huis te kunnen communiceren in een taal die veel raakvlakken vertoont met het Nederlands. We praten over hoe de politiek er in Zuid-Afrika uitziet. Erg interessant om een beter beeld te krijgen van hoe de bevolking er tegenaan kijkt. Omdat de stroom hier twee à drie keer per dag met periodes van 2,5 uur uitvalt, wordt dit al snel een gespreksonderwerp waar ook het politieke beleid wordt aangehaald. De grootste partij van Zuid-Afrika, het ANC, treft veel maatregelen om de apartheid te verdrijven. Dit beleid laat echter af en toe nog behoorlijk te wensen over, zo krijg ik te horen. De stroomvoorziening is afhankelijk van steenkool en daar moet verandering in komen. Er is voor miljarden euro's geïnvesteerd in een project om de energie uit een andere bron te kunnen voorzien, maar dit project loopt spaak. Het kost veel meer geld dan gedacht waardoor het energienet niet meer betaald kan worden. Als sanctie wordt daarom de stroom dus twee à drie keer per dag voor 2,5 uur afgesloten. Terug naar het gesprek met de Zuid-Afrikaanse leerkrachten. Het ANC heeft bepaald dat een bepaald percentage van de werknemers moet bestaan uit zwarte mensen. Indien hier niet aan wordt voldaan heeft het bedrijf geen bestaansrecht. Het probleem ligt bij het feit dat deze mensen vaak niet juist geschoold zijn om een effectieve bijdrage te leveren aan het project. Werknemers die deze kennis wel in huis hebben raken gefrustreerd en leggen hun werkzaamheden neer. Dit heeft als gevolg dat er mensen zonder de juiste scholing en kennis functies bekleden waar ze niet bekwaam voor zijn. (''het is hetzelfde als dat ik nu hoofd van een ziekenhuis zou worden'', zegt de leerkracht). De projecten (zoals die van de energievoorziening) vallen daardoor stil. Zo zit het land in een lastig parket. Het geld dat binnenkomt van de bevolking wordt namelijk geïnvesteerd in het project voor nieuwe energievoorziening. Geld in het project steken betekent in dit geval geen geld meer hebben om de energierekening terug te betalen en dus blijft de sanctie van kracht. Het spreekt voor zich dat het afsluiten van de stroom grote gevolgen heeft voor iedereen in het land. Een verschil dat mij opvalt met België is dat de mensen dealen met de situatie. Restaurants, supermarkten en winkels draaien verder op een noodaggregaat of, zoals ik deze avond zal ondervinden, gewoon zonder stroom. Er is geen boosheid of frustratie merkbaar over het feit dat hun onderneming de dupe is van een sanctie op de regering. In België zal dit tot meer paniek leiden.
Na de atletiekwedstrijden gaan we met 'de lodge' uiteten. Het restaurant is prachtig gelegen, de bediening zeer vriendelijk en het eten erg lekker! Om 9 uur valt de stroom uit en dus eten we in het donker verder alvorens we naar de plaatselijke kroeg gaan. Een heel klein cafeetje waar je zelf je muziek kunt aanvragen bij een jukebox! Leuk om de sfeer te proeven en te praten met de mensen hier. Zondags maken we een boat trip in Blyde Canyon. Prachtig om door de canyon heen te varen en te genieten van de bomen, bergen, het water en de nijlpaarden!