Communicatie

Tijdens het sportproject op de Makwetse school heb ik sportactiviteiten gegeven aan de kinderen. Een andere taal vroeg om een andere manier van communiceren. In dit verslag wil ik even stilstaan wat ik hier op communicatief vlak van heb opgestoken. Ook bespreek ik kort de communicatie op SCS en wat ik hieruit heb geleerd.

Het project ging op maandag van start met de kleuters. De andere dagen zouden ook grade 1 en grade 2 aan bod komen. Dat het verschillende leeftijden waren heb ik ervaren als een meerwaarde en ik ben dan ook blij dat ik dit heb kunnen ervaren. Het verschil tussen de kleuters en de kinderen van grade 2 is toch best groot. Enerzijds komt dit doordat ze verder staan in hun motorische ontwikkeling en anderzijds doordat het mogelijk was om rechtstreeks met hen te communiceren. De gesproken taal op de school is Xitonga en Sotho. De kleuters praten en begrijpen geen Engels en dus gaat alles via uitbeelden en via een leerkracht die deed vertalen. Dit zorgde voor een ander contact met de kinderen. Grade 2 daarentegen kon al een beetje Engels en dat maakte rechtstreeks contact mogelijk met de kinderen. De kracht van taal kwam naar boven voor mij want het was wat betreft contact meteen en stuk gemakkelijker. Dit bracht ook meer plezier mee omdat het spontaner en soepeler liep. De uitleg werd door zowel grade 1 als grade 2 sneller opgepakt en ik kon meer grappen en spelen met de kinderen. Dit gaf mij zelf nog meer plezier. De tweede dag dat de kleuters deelnamen aan het project merkte ik wel dat het al wat soepeler ging. Het was niet meer nieuw voor ze en ook mijn gezicht was enigszins bekend en dat maakte persoonlijk contact makkelijker. Mijn non-verbale communicatie is tijdens deze dagen vooruit gegaan. Dit kwam goed uit want expressie tonen is een werkpunt voor mij. Doordat verbaal contact moeilijk was, kwam er meer neer op het non-verbale aspect en kon ik mijn werkpunt meteen aanpakken. Het enthousiasme van de kinderen en de fun-factor hebben mij hier zeker bij geholpen. Het is nu aan mij om deze expressie ook toe te passen in situaties waarin verbaal contact wel gewoon mogelijk is.

De dagen voordat het sportproject begon heeft mijn mentor me tips meegegeven over hoe het tonen van expressie kan worden toegepast. Doordat de situatie non-verbaal contact uitlokte kon ik deze tips meteen in de praktijk brengen. Communicatief gezien schrijf ik mijn eigen progressie dan ook vooral toe aan het non-verbale gedeelte, met grote dank aan de kinderen van de Makwetse school om me hierin een duwtje in de rug te geven ;)

Verbaal gezien heb ik eveneens dingen mogen opsteken. Alle instructie (en overige communicatie overigens ook) verliep in het Engels. Het leren van specifieke vaktermen ging gedurende de stage steeds beter. Een nieuwe taal leren is iets dat ik graag doe en leuk vind. Het Engels is dan wel geen nieuwe taal, het verbeteren en verfijnen ervan geeft ook voldoening. In een omgeving waar alles in het Engels gaat wordt dit proces absoluut versneld. Zo heeft de stage op communicatief vlak (verbaal én non-verbaal) ook bijgedragen aan mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling. Want niet alleen het beheersen van vakspecifieke begrippen gaat beter, de communicatie in het Engels in het algemeen is door het veel te spreken zeker ook verbeterd!